Bu bir hikâye, kimseye bahsetmediğim.
Bu bir acı, kimsenin hissetmediği.
Ama ben yaşıyorum, kimsenin görmediği bir şekilde.
Ben bir aslanım. Sıcak, buzullu ve güçlü bir yüzle, ben bir aslanım.
Uçmaya çalışan balığım, ben.
Kırıldım, mutlu oldum.
Gün ışıkları güçlü kıldı, ayın girimsi uğultuları sessizce besledi, beni.
Bazılarının gülüşünü, bazılarının gidişini, bazılarının üzüntüsünü sakladım, küçücük bedenimde.
İçime kapandım daha sonra alevler gibi parladım.
Yürüdüm, koştum, düştüm, ağladım, insandım sonuçta.
Bazıları kabul etmese de insandım sonuçta. İnandım insan oluşuma, saklandım hatalarım karşısında, insan oluşuma.
Ama sonunda alev, petrolle buluştu.
En yüksek derecelendirme;
#5 Kurgu Olmayan
gerçek aile | abi kurgusu
•••
Keşke ailem başkası olsaydı diye düşündünüz mü hiç?
Sizi bilmem ama ben hep başkası olsun istedim. Bir gün gerçek olacağını tahmin bile edemezdim. 17 yıl sonra hayatımın dönüm noktasını yaşadım ve gerçek ailemi buldum.
Ama galiba istediğim gibi güzel bir şey değildi. Kim 4 abi ve 1 erkek kardeşin olduğu aileye birden bomba gibi düşmek isterdi ki?
Ben, yani Irmak Kara. Aslında artık Irmak Aral. 17 yıl sonra gerçek ailemi bulmuştum. Ama bunun hayatımda neleri değiştireceğini asla tahmin edemiyorum.
•••