Kalanlar olarak yaşayabiliyor muyduk?
Duygularımızı susturup yok edebiliyor muyduk?
Bilmiyorum, karşımda gördüğüm manzara hayal mi gerçek mi ayırt edemiyorum. Yıllarca halüsinasyonlarını gördüğüm adam mı karşımda şimdi, emin olamıyorum. 3 sene sonra gerçekten gözlerime mi bakıyor. Gelmiş mi, gecikmiş mi bana? Ben mi öfkeliyim o'na, o mu bana öfkeli? Hangimiz daha yaralıyız?
Ben Derin, soyadların büyüsüne kapılmayan Derin. Üç yıl tekrardan her şeyini yitirmiş bir kız olarak size bunu yazıyorum. Terk edilmenin acısını bilir misiniz? Birden, hayatınızın ellerinizden kayıp gittiğini hayal edebiliyor musunuz? Ben bunları yıllar önce yaşadım. Şimdi peki, şimdi tekrar mı yaşayacaktım?