"Seriously?!"
Nanlaki ang singkit kong mga mata dahil sa dami ng paperworks na nakapatong sa desk ko. Umupo ako sa swivel chair dito sa office ko.
"Damn this paperworks!" naiinis na sabi ko saka hinilot ang sintido ko.
"Ang aga-aga problemado ka, bes." bungad sa akin ng bestfriend ko na si Deidra. Tumingin ako sa kanya.
Tuloy-tuloy lang siyang pumasok sa office ko at umupo sa isa sa mga couch doon.
"Bakit ba kasi kailangan ko pa matrabaho rito sa firm? Like, duh! We're still in college pa lang." bakas sa boses ko ang inis.
"Easy, Liz, balita ko may nahanap na si tita na secretary mo and I heard he's handsome." kinikilig na sabi ni Deidra.
"I don't care." walang gana kong sabi saka nag-umpisa nang magbuklat ng mga files sa table ko.
*tok tok*
"Come in!" si Deidra na ang sumagot.
Siya namang pagkabukas ng pintuan dito sa office ko.
"Good morning, Ms. Lee. I'm Castriel Kim, your new secretary."
Iniangat ko ang ulo ko para makita ang mukha niya. Nanlaki ang mata ko nang makita ko siya, pero napalitan din kaagad ng pagtaas ng isa kong kilay. Napansin ko rin ang pagpalit ng facial expression niya nang makilala ako.
Naging madilim ang aura niya...
"If you need anything, nasa labas lang ako." sabi niya at saka lumabas.
What the hell is that?
Why is he acting like he doesn't know me?
Like he didn't hurt me before?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.