Yağmura hasret çimen gözlerin var senin,
Benimse senin gözlerine esir hayallerim,
Sen başkasına hasret,
Ben sana.
Sen onsuz nefessiz,
Ben sensiz..
Peki , ölü yeşilim geçer mi bu ömür , biter mi bu acı , unutulur mu hatıralar, yarım kalan satırlar , sana adanmış şarkılar. ..
Hayallerim vardı benim , parçalı bulutlu.
Şimdi o bulutlar yağmur dolu,
Gökkuşağı sanki küs bana sen yokken,
Yağmur yağıyor içimden sen giderken.
Sevemem seni ,
Yasak bana o gözler,
Renklerin hepsine kör benim gözlerim.
Tek görebildiği derin bakan Yeşiller.
Çiçek toprakta hayat bulur,
Ben senin ormanında,
Orman yeşili gözlerinde,
Gittin, bir veda busesi bile bırakmadan,
Sevgimi umursamadan,
Yaktın o yemyeşil ormanı,
Gözlerime dahi bakmadan...
Bu onların hikayesi idi, gece bakışlı kızın , çimen gözlüsüne duyduğu sevgi idi.
ÖLÜ YEŞİLDİ..
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022