Pandamiden dolayı dersleri online gören iki liseli.
☀︎
"Bana iyi geliyorsun," dedi alnını alnıma yaslarken. "Ben de sana iyi gelmek istiyorum."
"Bana iyi geliyorsun," dedim. Neden bana iyi gelmediğini düşünüyordu ki?
"Gelmiyorum," dedi. "Seni üzmüştüm."
"Üzmüştün," dedim. "Geçmiş zaman. Şimdi de beni çok mutlu ediyorsun."
"Seni, eskiden de olsa üzen kişi olmak hiç hoşuma gitmiyor," dedi. Kafasının içini görmek istiyordum, belki de Berkcan'la kendini kıyaslıyordu şu anda çünkü eskiden ben de kendimi Damla'yla kıyaslıyordum. "Seni hep güldürmek istiyorum."
"Beni güldürüyorsun Yunus," dedim. Ellerimi yanaklarına koydum ve kafasını benden biraz uzaklaştırıp yüzüme bakmasına neden oldum. "Seninle kavga ettik, barıştık, sevgili olduk ve bu olması gereken şeydi, bir sürü kitap okudum ve aşk hikayelerinin mantığı bu, doğru olan bu. Bunlar normal şeyler."
Bütün yüzümü dikkatle inceledi, gözlerindeki parıltıların sebebi olmak bile beni çok mutlu ederken nasıl anlamazdı onunla birlikteyken mutlu olduğumu.
☀︎
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."