«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος.
«Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν.
«Με ακολουθείς.» λέω σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.
«Βγες μαζί μου.» πετάει και θέλω να γελάσω. Έχει μεγάλο θράσος. Δεν περιμένει να του πω ναι,έτσι δεν είναι;
«Δεν υπάρχει περίπτωση.» του ξεκαθαρίζω. Γιατί να θέλω να βγω με κάποιον σαν εκείνον ή γενικά να βγω με κάποιον;
«Γιατί όχι;» ρωτάει έκπληκτος. Δεν του λένε όχι συχνά,έτσι δεν είναι;
«Δεν βγαίνω με γυναικάδες.» απαντάω και τον προσπερνάω.
...
Εκείνη φαίνεται ένα απλό κορίτσι,μα στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη από ότι θέλει να δείχνει. Νομίζει πως τα έχει όλα υπό έλεγχο μέχρι που εκείνος μπαίνει στην ζωή της...
Εκείνος είναι άλλο ένα bad boy που παριστάνει πως δεν τον νοιάζει κανείς και τίποτα. Μέχρι που εκείνη του κινεί το ενδιαφέρον...