Sen benim kalbime giden atardamarlarımdan biriydin. Kessen ölürdüm ama sen beni eksik bırakmayı tercih ettin. Eksikliğini hep hissetmemi isteyecek kadar bencildin. Öldürmek yerine eksik bırakmayı tercih ettin. Kalbimin simsiyah, kansız, kuru bir hale gelmesini istedin. Ya beni yavaş yavaş öldürecektin ya da kalbimi söküp atacaktım. İçinde seninle beraber. Eksik kaldım. Bu eksikliğin gerçeğinden kaçmak istedim. İnsan, kendinden kaçabilir miydi? Geçmiş peşimde bir gölge gibiyken geleceğim olabilir miydi? Bilmiyordum, geçmişin her köşe başında beni bekleyen geleceğim olduğunu henüz bilmiyordum...
15 parts