Η Λεωφόρος με την Αιώνια Κατηφόρα

Μια μικρή ιστορία,αυτοβιογραφική και όχι,εμπνευσμένη από στιγμές παγωμένες στα χρονοντούλαπα του μυαλού μου.Ενας τύπος περιγράφει με στυγνή ακρίβεια τη μονότονη αστική ζωή του,και καταριέται την αναπόφευκτη επαναληπτικότητά της.Καμιά φορά,όμως,καταφέρνει να ξεφύγει από αυτό το μοτίβο,και βρίσκει καταφύγιο σε κάποιες φωτεινές του στιγμές.Τις φαντασιώνεται κρεμώμενος από αυτές,ελπίζοντας πως θα τον βοηθήσουν να αντέξει άλλη μια ώρα της πλέον καταδικασμένης ρουτίνας του.