GECE'NİN ÖFKESİ

Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır!
Tüm hakları saklıdır.

☾
Son bir adım... Yakalayacaktım.
Bu âna kadar her cinayetimi kusursuz işlemiştim. Öğrenmek istediğim her şeyi öğrenmiştim. Peki sen nasıl bu kadar zorlamıştın beni? Kimsin? Nasıl olurda ben geçmişimi unutmuşken, benden daha iyi biliyorsun? Ve senin hakkında hiçbir şey öğrenemiyordum?

Her soruma cevap verdin. Her cümlende sendeki benliğim çoğaldı.

Zaman geçtikçe daha çok öğrenmek istedim Alaz seni.

Sorularıma cevap verdikçe dahada cevapsız kaldılar.

Nedenini bilmediğim bir şekilde kendimi aradım sende.
Sanki sen kaybolan geçmişimden bir emareydin. Ama öğrenmeliyim Alaz Çakır...

Yenildin! Üstelik benim hakkımda bildiklerinden yenildin. Sevdiğin için yenildin... Beni koruduğun için yenildin.

Bilmeden bakıyordun gözlerimin içine. Güvenle, sevgiyle...

☾

"Bir oyunun içindesin!" Dedi telefondaki adam.
Karşımda bekleyen adamın korkusunu sezebiliyordum belli etmemeye çalışıyordu.
Gözlerimi ondan ayırıp telefondakini dinlemeye devam ettim

"Çok değerli bir piyon olabilirsin ama yanlizca bildiğin kadarını oynuyorsun. Seni yetiştirenden bir şeyleri eksik almışsın."

"Sen kimsin bilmiyorum ama bulmam saniyelerimi bile almaz. İlk bana gönderdiğin ve beni alt edebileceği sanan itini, ardından seni geberteceğim." Dedim tehditkar ve bir o kadar rahat bi sesle.

"Tı tı tı... Bak ne diyeceğim, ona istediğini yap. Yeterki bu telefonu anlaşarak kapatalım. Sana anlatacaklarım benim bu oyundaki rolumu sonlandirabilir ama seni bildiklerinle daha iyi yapar. Ona göre oynarsın. Düşmanın değilim Gece. Kazanmanı bende istiyorum... Şimdilik bu kadar. Daha sonra görüşeceğiz. Geleceksin çünkü...

☾
O gece bir aile yandı Azrail yanlızca beni arkasında bıraktı. Bana kalan ölüm benden canımı değil duygularımı, benliğimi almıştı.