Bir Kadeh Şarap

İnsanların asla yalan söyleyemeyeceği sadece üzerine serptikleri duygularıyla saklayabilecekleri tek şey göz bebeklerinin ardına saklananlardır.

Gözlerimin dinmek bilmeyen yangını, sakladıkları, kahkahaları, buruklukları onun kendini içine çekmeyi bekleyen derin maviliğinde; okyanustaki küçücük bir damla gibiydi.

Ne zaman o mavi derinlikte kaybolsam adımın anlamı gibi ışık saçardım etrafa ve ne zaman ondan ayrı düşsem, kehribarlarım çıkan her yangının arkasındaki sebep olurdu. İçimdeki durulmayan uçarılığım; kalbimdeki sesi baskılar, etraftaki uğultulara kulak kapatırdı.

Bizim hikayemiz; başını olaylardan kaldıramadan bir sonrakine koşan iki polisin hikayesi. O olaylarda; birbirlerine yara açan, aynı yarayı birbirlerine sarılarak saranların hikayesi.

Meyra ile Çağan.

Biri yangınken, diğeri okyanus olan...

Bu biraz da insanların; kendi içindeki esrarengiz, pis ve kirli yanlarını ortaya koyanların hikayesi.

Ne de olsa her insan içinde sakladığı duygularıyla birazcık katil değil midir?

#1 Asayiş (31.08.21)