"Acaba seni kıskanıyor olabilir mi?" dedi kafasını bana doğru eğerek. "O nasıl soru Emir? Küçüklük arkadaşım beni neden kıskansın? Neyimi kıskanabilir hem?" "Güzelliğini," dedi daha da yaklaşarak. "Ben güzel değilim ki," dedim her kızın yaptığı inkarı yaparak. Bir süre bekledi. Bu bekleme ne söyleyeceğini düşünmek için değildi, beni anlamıyordu. Ardından nefesini verdi. Yüzüme değen nefesi başımı döndürürken ağır ağır dudaklarını oynattı: "Kelebekler kendi kanatlarını göremezlermiş biliyor musun? Güzelliklerini fark edemezlermiş. Seni bazen kelebeğe benzetiyorum. Kendi güzelliğinin farkında değilsin. Ne kadar güzel olduğunun farkında değilsin."All Rights Reserved