Her ruhun anlatmak istedikleri vardı, zihin haritalarında görülmeyi bekleyen. Bunun başlangıcı yoktu, sonu ise hiç olmayacaktı.
Bazıları yaşadığını, yaşamak duygusunu içindeki en değerli varlığı saymış da öyle huzura ermişti ruhları.
Bazıları, kırıktı ömür boyu fakat bu dünyayla başka işi kalmamıştı. Memnuniyetle kabul etmişti gelen uykuyu.
Bazıları daha ne olduğunu bile anlamadan, gözlerini açamadan yummuştu gözlerini
Bazıları ise, öfkeliydi bu dünyaya. Kırgındı belki. Bitmemiş işleri vardı burada, tamamlanmayı bekleyen.
Bizim işimiz, işte bu ruhlara dokunmaktı, görülmeyi bekleneni görmekti. Bu görevi kendimize umut bilirken hep beraber olacaktık. Evlerine sızacak, uğursuz kuşlar bile çekinirken biz orada olacaktık.
RIMORTUIS| Ölümden Doğuş