Söylediğimiz her şey bir gün unutulur, hafızalardan silinip giderdi. Kimi sizi önemser, her kelimenizi aklında tutmak için özenle dinlerdi, kimi ise umursamaz ve o an için sadece dinlemiş numarası yapardı. Umut Neşe'yi dinlemişti. Her kelimesini ezberleyecek, her göz yaşının sebebini bilecek kadar dinlemişti. Ve Umut Neşe'yi unutmamıştı. Hafızasında saklı olan birkaç cümlenin dürtülmesi, onu tekrar hatırlaması gerekliydi belki ama hayır, o kesinlikle unutmamıştı. Ne Neşe'ye verdiği sözü, ne kendine verdiği sözü. Hepsi aklının bir köşesinde, ama en büyüğü kalbinin bir köşesindeydi..
Neşe'nin geleceği Umut'taydı. Onun elleri arasında, onun hafızasındaki birkaç kelimenin tam ortasındaydı. Onun geleceği, geçmişinde saklıydı...
Sırf kuzeni için Mardin'in Acımasız ağasına kurban edilen Larin...
Annesi için berdeli kabul eden Baran ağa...
Kuma yoktur!
Bol bol +18 sahneleri olacaktır!
Bunları dikkate alarak okursanız çok
sevinirim canlarım:)
Kıskançlık bol bol vardır!