İnsan Üretim Fabrikası

Benim adım Y1355, üretildiğimin 20. Yılına girmeme son on gün kaldı. Korktuğum güne adım adım yaklaşıyorum. On gün sonra yüce annemiz Saanvi yanıma gelip benden bir seçim yapmamı isteyecek. Önümde iki seçenek var, ya birinci kapıyı seçer başıma ne geleceğini bilmediğim bir yola girerim ya da ikinci kapıyı seçer denizin içindeki yaratığın beni yememesi için mücadele ederdim. Kısaca ikinci kapı ölüm, birinci kapı belirsizlikti.

Bütün ürünler Saanvi ne dese sorgusuz yapıyor, onu dinliyorlardı. Bir tek sorgulayan, merak eden ürün bendim. Peki ya neden? Neden diğer ürünler benim gibi değil? Neden sadece ben gerçeklerin farkındayım? Neden bu lanet yerden kurtulamıyorum? Neden bildikleri halde bize bir şey anlatmıyorlar? Neden kütüphaneye giremiyoruz? Neden her ay düzenli olarak birinci kapının önüne yeni ürünler bırakılıyor? Neden o küçük ürünlere biz bakmak zorundayız?

Her şeyden önemlisi biz nasıl üretiliyoruz? Anlatmasalar da o kapının ardında bizi üretiyorlar, farkındayım. Peki ya neden bıraktıkları ürünleri yıllar sonra geri alıyorlar?

Aklımda binlerce sorular ve parçalar, kalbimde kötü hisler ve korkular vardı. Bunların hepsi tek bir gecede yok oldu. O gece, insanın içine telaş ve korku salan büyük bir sesle, yataklardan irkilerek uyandık. Alışılmışın dışında, farklı bir şey oldu. Geceyi süsleyen Ay ve yıldız kırmızıya büründü. Gökyüzü parçalandı, kasvetli ve şiddetli bir rüzgâr esti.

İşte o gece bütün düzen değişti.

Siyah beyaza, arı çiçeğe, geçmiş geleceğe ve kutsanmış aşk bana lanetlendi.

-7 Nisan 2021-