(Tamamlandı) "Sonra." Dedi yutkunarak. Dolan mavi gözlerimi, onun gözlerine bahşettim. Ve dudaklarımı ıslatıp, olanı söyledim. "Onu öldürdüm! Elimdeki keskin bıçakla, onu öldürdüm!" Dudaklarımı titremekten zar zor kapatırken, sertçe yutkundum. Ve o zaman gözümde dolan yaşlar akmaya başladı. İçine çöken gözaltımdan sonra yavaşça yanaklarımdan süzüldü ve boynuma kadar indi. "Ve," dedim yumuşak konuşmaya çalışarak. "Ve, sıra küçüklüğümde." Mavi gözlerini yavaşça kenara çekti. Elleri ilk defa kızarmıştı ve bunun nedeni elini yumruk yapıp geri bırakmasındandı. Yavaşça dönen sandalyesinde geri çekildi ve gömleğinin ilk yakasını açıp derin nefes aldı. Bu kısım hikayenin içerisinde yoktur. Alzheimer yoktur. Demans gibi düşünebilirsiniz. Ama travmatik bir olay. 10 bölümden oluşan kısa bir hikayedir. Hikayelerimde kitap karakterlerininin fotoğraflarını medyaya koymuyorum. Çünkü bazı arkadaşlarım internetsiz okuyor olabilir. Ayrıca kendi zihninizde oluşturduğunuz görüntü daha hoş ve içinizi kamaştırandır. Sizleri seviyorum, başka hikayede görüşmek üzere.