BİR KAĞIT BİR KALEM

Kalemle kağıdın aşkını kıskandım hep ben , ben böyle bir aşk böyle bir sevgi görmedim onlar kadar kimse birbirine ihtiyaç duyamazdı o kadar kalem kâğıtsız bir hiçti kağıt da kalemsiz...
Ama onlar bir araya geldiğin ise kalem her dokunduğunda her yön verdiğin de her anlamlı çizgisini çizerken kağıtta süzülüyor eriyordu sanki kağıt bomboş iken kalemin ona dokunmasıyla anlam kazandı her çizdiğinde kalem her yazdığında daha da güzelleşiyordu kağıt işte bu nasıl bir aşk birbirlerinden karşılık beklemeden alıyorlar
Insanlar ise onların ikisinin neleri başardığını yaptığını gördüğünde ne kadar mutlu oluyor saatlerce izleyebiliyor okuyabiliyor hem mutlu olup hemde mutlu etmek bu olsa gerek
Belkide ihtiyacımız olan yapmamız gereken basit gözüken bir kağıt bir kalem olmak