Tinanggal nung driver yung helmet niya. Syempre, alam kong si Zone yun.
*Dug dug, dug dug, dug.
"Anong hinihintay mo dyan? Bagyong Yolanda?" Singhal niya. Tss.
"Oo nga sasakay na," simangot ko. Panira ng moment.
Dahil naka-uniform ako eh paside-view ang pagkakaupo ko. Napahawak ako sa balikat niya.
*Dug dug dug dug dug.
"Ikaw magsuot nito," utos niya sabay abot ng helmet.
"Bakit ako?" Tanong ko pero kinuha ko yung helmet.
"Mainit," sabi niya tapos pinaandar yung ignition ng motor.
"Eh di maiinitan din ako. Ayokong suotin,"
" F*** Li, susuotin mo o maglalakad ka?"
"Oo nga susuotin na ayan na nga oh," I said at sinuot nga yung helmet. Ang bigat.
Umandar yung motor. Napahawak ako sa baywang niya.
*Dug dug dug dug.
"Humawak kang mabuti kung ayaw mong pulutin sa kalsada,"
"Okay,"
And I held on his waist tightly.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.