İhanetle sarsılan aşk tekrar filizlenmiş ve boyumu aşan bir ağaca dönüşmüştü. Ölümler, yaslar ve yaşananlar unutulmamış olsa bile tozlu raflara kaldırılmış, hayatın ipini bir ucundan dört elle yakalamayı bir şekilde başarmıştık. Çünkü Sehun vardı. Ve Sehun olmaya devam edecekti. Tıpkı ölümler ve yasların da olacağı gibi. ∞ Tüm hakları bana, siz okuyuculara ve desteğini asla çekmeyen Kubraairen'e aittir.