Bulutların İçinde

Odaya bu sefer kapıyı çalarak girdim ama bir işe yaramadı. Gördüğüm manzara, yine beni intihara sürükleyecek türdendi.

Canan, Mehmet Bey'in saçına yapışmış, Mehmet Bey , Canan'ın belinden çekiştirirken " bırak beni " diye bağırıyor. Yavuz Bey ise ... Ah Yavuz . Adını söylemek bile beni mest ediyor. Masada oturmuş, başını ellerinin arasına sıkıştırmış, derin nefesler alıyor . Nasıl bu hale geldiklerini kafamda canlandıramıyorum.

Canan'ı tutmaya çalışıyorum ama nafile . "Canan, bıraksana adamı. "
" Asla. Bu portakal önce benden özür dileyecek !"
Adamın canı yanıyor olmalı, suratı domates kadar kırmızı. " Kızım, bak canını yakacağım. Bırak saçımı bırak. "

" YETERRR! Kesin artık . Çocuk musunuz ? Delirttiniz beni be. " dedi Yavuz Bey. Gerçekten delirmiş gibi bakıyordu sonra bana döndü. Evet bana .

" Sizinle biraz konuşabilir miyiz ? Anlaşılan bunu ikimizden başka yapacak kimse yok . "

Şimdi de ben derin bir nefes alıyorum.

Konuşalım ama konuşmaya değer bir konu olsun bir tanem. Nevresim takımımızın rengi gibi ...