Ayrılma vakti. Kelimelerin hızlandığı, adımların yavaşladığı vakit. Birbirimizi biraz daha seyretmemiz, gözlerimizin içine bakışımız. En ufak sessizliğin, tamamen kayboluşu... ✴ Son dem Rüzgarın hızlanışı, üşütmesi Ağaçların hışırtı sesleri kornaların verdiği rahatsızlık; Birbirimizi duyamamamızın sebebi... ✴ Ne kadar kalmak istesek de olmayacağını bilişimiz. Sarılmamız Rüzgarın duruşuna rağmen hissetmem Daha çok üşümem, üzülmem, acı çekmem. Hiç bırakmak istememem, ama yok iste başka çarem. ✴ Gidene kadar seni işleyişim Yolların sessizliği dopdolu kucak dolusu bir sessizlik Ne çok değerlisin be! Birkaç saatliğine de olsa, ellerimden kayıp gitme Gün, sevmişti bizi Ama şimdi binanın tepesindeki işçi bu şehre bir beton yığını diye baktı Güneş artık tamamen herşeyi ardında bıraktı Tüm evlerin arabaların ışıkları birden yandı Sokaklar tenhalaştı Bir tek rüzgar benimle... Getirdiği çimenlerin kokusu ile Seni bana bir kez daha özletmekte. ✴ Yapmıyorum işte görsene Gitme, gitme