Ayrılma vakti.
Kelimelerin hızlandığı, adımların yavaşladığı vakit.
Birbirimizi biraz daha seyretmemiz, gözlerimizin içine bakışımız.
En ufak sessizliğin, tamamen kayboluşu...
✴
Son dem
Rüzgarın hızlanışı, üşütmesi
Ağaçların hışırtı sesleri kornaların verdiği rahatsızlık;
Birbirimizi duyamamamızın sebebi...
✴
Ne kadar kalmak istesek de olmayacağını bilişimiz.
Sarılmamız
Rüzgarın duruşuna rağmen hissetmem
Daha çok üşümem, üzülmem, acı çekmem.
Hiç bırakmak istememem, ama yok iste başka çarem.
✴
Gidene kadar seni işleyişim
Yolların sessizliği dopdolu kucak dolusu bir sessizlik
Ne çok değerlisin be!
Birkaç saatliğine de olsa, ellerimden kayıp gitme
Gün, sevmişti bizi
Ama şimdi binanın tepesindeki işçi bu şehre bir beton yığını diye baktı
Güneş artık tamamen herşeyi ardında bıraktı
Tüm evlerin arabaların ışıkları birden yandı
Sokaklar tenhalaştı
Bir tek rüzgar benimle...
Getirdiği çimenlerin kokusu ile
Seni bana bir kez daha özletmekte.
✴
Yapmıyorum işte görsene
Gitme, gitme