Her sabah olduğu gibi,bu sabahta karanlık ruhuma, başka bir kostüm giydirdim. Alıştım artık buna. İnsanların içine "her şey yolunda" imajıyla çıkmaya alıştım. Çünkü eğer böyle yapmazsam,önce yaraların yerlerini tespit ederler sonra o kabuk bağlayan yaralarımı deşip yeniden kanatırlar. Sonra.. Sonra hiçbir şey olmamış gibi,beni bir an bile düşünmeden çekip giderler. Yine kendimle baş başa kalırım. Kimse yardıma ihtiyacım olduğunu düşünmez. Kendi kendimi iyileştiririm. Ben ve benim gibiler buna mahkûmdurlar.