Bıkttım
Güçlü gözükebilmek için çabalamaktan, hiç kırılmamış gibi dikdurmaktan, bağıra bağıra ağlamak isterken kahkahalar atmaktan,aldırıyormuş gibi yapmaktan,on dört yerimden bıçaklanmış gibi hissederken bile 'önemli değil' demekten ve önemli değilmiş gibi davranmaktan ,benim hayalini kurduğum şeyleri yaşayan insanlara imrenerek bakmaktan,
Bıktım
Tüm odaların kapılarını kilitledikten sonra bir köşeye kıvrılıp korkuyla uyumaya çalışmalarımı. Kabuslardan uyandığım karanlık gecelerde arayacak, çağıracak,sarılacak birini bulamayıp güneşin doğmasını beklediğimi nasıl anlatayım?
Bıktım
Güvenip biraz içimi açtığım herkesin içimi yağmalamsından. Yanında biraz çocuklaştığım herkesin vurmasından bana koca o elleriyle ,biraz güçsüzlüğümü gösterdiğim herkesin silahlarla kuşanıp karşımda durmasından
Bıktım
Anlatamıyacağım için susmaktan,Tam herşeyi dökmeye karta verip vazgeçmekten,değistirmekten konuyu sevmediğim bir şarkıyı değiştirir gibi kimseye bahsedemeyip içimden anlatamadıklarımdan. Unutabilmek için yalvarmaktan bıktım. Sırtımdan vurulsam da yok Bir şey geçer birazdan demekten...
BIKTIM BEN....
Pencerenin kenarında tekerlekli sandalyede, ölmeyi bekleyen adama! Berdel olarak verilmiştim...
Urfa'nın dar sokakları üstüne, üstüne gelirken savaşmak hiç bu kadar zor olmamıştı...
Liya Dağdeviren
Hazar Harzemşah
@! Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veya kopyalama durumunda yasal işlem başlatılacaktır!.