⚠️DÜZENLENECEKTİR⚠️ Asil hayatı boyunca sevgisiz ve acılarla büyümüş güçlü bir kızdı. Bir suçu yoktu. Tıpkı babası babasını öldürdüğü için Asilin düşman olduğu Korel gibi suçsuzdu. İkisini birbirine bağlayan şey bu bağdı. Ama bir bağ koptuğunda kader onların kopan iplerini birbirine birsürü düğüm ile bağlamıştı. İki yarım bir tam ederdi de, paramparça iki hayat birbirini tam eder miydi? 🖤🖤🖤🖤🖤🖤 "Neden senin gibi, belkide dünyanın en kötü adamını severdim sevicek bir olsam biliyor musun?" Korel çatışmanın ortasında olmamıza rağmen sıcak ama sorgular bakışlarını bana çevirdi. "B-Benim gibi mi, neden?" gülümsedim. "Çünkü benim bildiğim tek şey var bu konuda. O da. İyi adamlar dünya için sevdiklerini feda eder; ama kötü adamlar, sevdikleri için dünyayı feda ederler. Bende bir kez olsun dünyalar kadar sevilmek isterdim de ondan." yutkunduğunu görüyordum. "Şurdan bir sağ çıkama sana göstericem. Sağ çıkınca da bu lafını hatırlatıcam güzelim!" dedi sırıtarak. Bende onun gibi sırıttım ve arkasına ateş ettim. Arkasındaki adam yere düşerken konuştum. "Sen önce arkanı kolla." gözlerimin içine bakarken bir şey demeyince kaşlarımı çatıp ne olduğunu soracaktım ki konuştu. "Sen sırtıma sırtını boşuna mı yasladın? "