Van'da ailesi ile beraber yaşayan Üsteğmen Kartal Kara...
Hacettepe Tıp Fakültesinden mezun olan, Muğlada ailesi ile birlikte yaşayan Yağmur Yaman. İlk görev yerinin Van olduğunu bir bilgisayar ekranından öğrenir.
...
En az benim kadar kesik olan nefesleri dudaklarımı okşarken, "Kartal?" dedim ismini kısık çıkan sesimle uzatırken.
Dudağına değen dudağıma saldırmamak için kendini sıktığını, belimde duran elinin sıkılaşmasından anladım. Bu beni daha da keyiflendirdi yapacağım şey için.
"Hım?" dedi, hemen ardından sanki dudaklarımız birbirine tekrardan sürtünsün diye dudaklarını çok hafif öne çıkartarak, "Efendim?" diye eklemeyi de unutmadı.
Ensesinde ki iki elimden biri, boynu boyunca kaydı ve geçtiği yerlerde ki kavruk tenini okşadı.
Onun hiç beklemediği ama benim arabada beni zor durumda bıraktığından beri aklımda olan şeyi yaptım, bende onu zor durumda bıraktım. Tabi ikimizin de zor durumda kalış şekli biraz farklıydı.
Tam dudaklarımız birbirine tutunacakken, "Borcum olsun üsteğmenim." diyerek ondan uzaklaştım. Normalde beni rahat rahat bırakmayacağına emin olduğum kolları yaşadığı şok ile gevşedi ve bedenimi kıskacından kurtararak yatağından kalktım.
...
[ARA VERİLDİ!]
Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur...
Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım..
-Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil...
Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım..
Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...