SAUDADE
  • MGA BUMASA 1,068
  • Mga Boto 204
  • Mga Parte 26
  • MGA BUMASA 1,068
  • Mga Boto 204
  • Mga Parte 26
Ongoing, Unang na-publish Apr 23, 2021
Hera kardeşini, kendi kollarında tek bir kurşun darbesiyle bir gece yarısı ansızın kaybetmişti. Acısı ruhunu tarumar etmişti, kardeşinin katilini bulmak için yıllarca gecesini gündüzüne katmıştı ama elinde hiçbir şey yoktu. Umutsuzluk onu ele geçirmeye başladığı sırada beklenmedik bir teklif aldı: Kardeşinin katilini bulma şansı. Vicdan ve özlem ağırlıklarını teraziye koymuş, kazanan özlem olmuştu. Hera o gün, sadece kardeşinin katilini bulabileceğini düşündüğü bir hamle yapmıştı ama karşısına çıkacaklardan, gerçeklerden, acılardan ve kaderin kendisi için çizdiği yoldan haberi yoktu.

"Nefes almak zor. Bir 23 Aralık gecesi, hava yağmurlu. Senin için akan gözyaşlarım bulutlara yüklenmiş sanki. Senin temiz ruhun ise yuva olmuş acılara bunca zaman, bilememişim. Aslında seni benden alan bir kurşun değilmiş. Sen benden çoktan gitmişsin, bilememişim. Görememişim acı çekişini, uzatamamışım elimi. Kelimelerin anlatmaya yetmediği zamanlarda bile duyamamışım ki ben seni. Öylece eriyip gitmişsin. Aslında, sen sadece bedenen ayrılmışsın yanımdan 23 Aralık gecesi. Oysaki ruhun çoktan gitmiş. En çok acıtanı da bu belki. Gözümün önünde etini kemiğinden sıyırmışlar, canını yakmışlar, nefes alamamışsın. Yine de bana karşı gülümsemeye devam etmişsin, mutlu rolü yapmışsın. Sen gittiğinde ben de bitmişim, bilememişim."

Saudade: Çok sevdiğin ama asla geri dönmeyecek birini ya da bir şeyi özleme hissi.
All Rights Reserved
Sign up to add SAUDADE to your library and receive updates
or
Mga Alituntunin ng Nilalaman
Magugustuhan mo rin ang
Magugustuhan mo rin ang
Slide 1 of 10
KOF cover
KAN VE KEMİK cover
Kaçık Asker cover
BİNBAŞI'M cover
MAHİ.  cover
Mesaj | Texting +18 cover
KANDANKALE cover
KURŞUNİ(mafya)  cover
Gözler Yalan Söylemez cover
HUDUT cover

KOF

24 Mga Parte Ongoing

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.