Aldığım nefes boğazıma diziliyor sessizliğin içine çekiliyordum, kayıp biriydim ben.
İpe asılmış birisiydim ve asıldığım ip kaçamayayım diye yüzlerce kez düğümlenmişti.
Barlas Kandemir, o benim dönüm noktam olmuştu ben geçmişi kayıp bir kadın o ise geçmişini hatırlamak istemeyen bir adamdı.
Kanayan kanatlarımı ilk önce kendi elleri ile sarmış sonra kabuk tutan yaralarımı kendi elleri ile tekrar açmıştı, ilk önce kendi elleri ile göz yaşlarımı silmiş sonra beni defalarca kez göz yaşlarım da boğmuştu, o benim sonum ben onun başlangıcı olmuştum.
Her gece içinde boğulduğum çığlıklarım onun sesi olmuştu, beni astığı ipin diğer ucunu kendi ellerine dolamıştı.
O bensiz, ben de onsuz yaşayamazdım bundan sonra...
☾
Wattpad de 'İPTEKİ BEDENLER' adında yazılan ilk kurgudur.
•25.04.21•