"I can't live
If living is without you
I can't live
I can't give anymore
I can't live..."
"Kabul eder misin? Beni tekrar sevebilir misin?"
"Kalbinin notaları hep benim için çalacaksa kabul ederim."
***
"Sana yemin ederim, başağım. Toprağa karışmış ölü bir beden bile olsam kalbimin, ruhumun notaları hep sana çalacak."
***
"Chanyeol... Chanyeol sana yalvarırım serbest bırak beni... Düşünme beni, unut artık. Gerçek dünyaya dön, ben gerçek değilim. Ne olur geri dön."
***
"Öleceksin!"
***
"Beni unutmuş olamazsın sen!"
***
"Chanyeol... Yanında kimse yok... Niye kendi kendine konuşuyorsun ki?"
"Ne diyorsun sen? Baekhyun... Baekhyun?"
***
Ben hayatımda, ilk kez bu kadar koptum dünyadan. Zaman, mekan, insanlar... Hiçbiri umrumda olmadı. Çünkü kaldıramadım. Onsuz bir dünyayı kabullenemediğimden, onunla birlikte bir dünya kurdum. Zihnimde... Belki rahatlardım. Ama olmadı. Onun yokluğunu onunla doldurmaya çalışırken kendim yok oldum.
***
"Özür dilerim başağım... Affet beni."
(Okuduğunuz fic, bir angst kurgusudur. Psikolojik altyapılı olmasından dolayı kaldıramayanlar okumasın lütfen 🍀)
barış alper, takımının eski kaptanı semih'in bakışlarını yanlış yorumlar.
-yarı texting, barış alper × semih
311024
***
bu hikayedeki tüm karakter ve olayların gerçek ki şi ve kurumlarla ilgisi yoktur.