Mete ile hayatımız birbiri için yaratılmıştı. İkimizde birbirimizi tamamlıyorduk. O benim ilk ve son olmasını umduğum aşkımdı. Ta ki okula kanlar içinde, ölesiye dövülmüş o adam gelene kadar. Sonrası mı?.. Sonrası yoktu. Kalbi yok olmuş 17 yaşında bir genç kız, intikam yemini etmiş karanlığın asıl yüzü bir adam, katil ruhlu bir eski sevgili kalmıştı. Seçimimi yapmam gerekiyordu. Yalanlar üzerine kurulmuş iğrenç bir düzenekte sonu belli olmayan bir girdapta sürüklenmek ya da...Ölmek. Çağıl'ın karanlığın gölgelerinin vurduğu dudaklarından bunlar çıkmıştı. Tercihi bana bırakmıştı. Ölmek ya da yoluna devam etmek.. Tercih benimdi ve ben tercihimi hiç ummadığım ve karakterime ters düşen bir seçeneği seçerek kullandım. Dönüş? Mümkün değil.