Diary ni Miss Bitter
  • Reads 297
  • Votes 20
  • Parts 6
  • Reads 297
  • Votes 20
  • Parts 6
Ongoing, First published Nov 18, 2014
Masakit no? Masakit yung feeling na nagbreak up kayo nang dahil sa sarili mong katangahan,yung tipong maiiyak ka nalang pag naalala mo yung mga memories na kayo pa yung bang masaya yung mga panahon na akala mo kayo na talaga hanggang huli,yung sa sobrang miss mo na sya babasahin mo nalang old conversation nyo nakakainis no? yung naglalakad ka tas may madadaan kang naka couple tshirt tas bigla mo syang maiisip,yung nagvibrate yung cellphone unang pumapasok sa isip mo e sya ang nag text sayo~ masakit diba? Yung wala kana lang magawa kundi maiyak kase nagsisi ka kung bakit nasayo na pinakawalan mo pa.
All Rights Reserved
Sign up to add Diary ni Miss Bitter to your library and receive updates
or
#338diary
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.