"Mga lalaki? Sasaktan ka lang nyan,". Iyan ang palaging dialogue ni Jazz.
'Yan Jasmine Amber Kim, Jazz in short, ang FUTURE HEIR ng pinakamalaking companya sa buong mundo. Nasa kanyang na ang lahat. Ang yaman, ang mala-dyosang ganda, ang katalinuhan at mabait pa. Masasabi nating nakaplano na nga ang future niya but what if one day, a person comes to her life and ruined everything that she planned?
Si Quentin Sebastian Lee. Siya lang naman ang kinamumuhian ni Jazz. Oo, best friend niya 'yan na may malaking crush sa kanya.
Kaya isang araw, nabulabog ang magandang buhay ni Jasmine dahil bumalik na si ex best friend in short, si Quentin na galing Amerika. Ang mas matindi pa ay parte pala sila ng isang kasunduan ng mga magulang nila. Kaya sabi niya sa sarili niya na hinding - hindi siya mahuhulog kay Kendall.
But what if she realizes...
that she actually fall for HIM?
"Fate decides who comes in your life,
your heart decides who stays"
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.