Suskunlar

Zeki ;
- Biz 4 kişiydik...
Ecevit, en büyüğümüzdü, mahallenin ağır abileride severdi onu, yaşlı teyzeleride. Hepimizden en akilısıydı o,hepimizden daha cesuru... Hayatında bir kez olsun suç işlememişti,sadece bir kere baklava çaldı. Onunda cezasini fazlasıyla çekti.
İbrahim, belkide hiç büyüycemeyecekti o... Büyümemeliydi, çünkü insan buyudükce güçsüzleşir. Ama güçsüzleştıkce daha kin besler.. Hayattan soğur,bıkar. Nefret eder... Ama o öyle olmamalıydı... O, o bizim gibi olmamalıydı. (Hafif yutkunur).
Bilal, minicik elleri, kıpkırmızı yanakları, bedeni minicikti onun, sarılası bedeni çok şey yasadı... Hani topuğa çok basarsın sertlesir ya, o mesele Bilal'inki... O yasadıkça daha da sertleşti. Elinden alinınca sahip oldukları, isyan etti. Belki daha önceden ölmeliydi o hayattaydı ama hâla...