SERİNA

Gözlerimi ağır ağır titreyen ellerime çevirdim ve son bir güçle ''Zorla olmaz, yıllar önce bir çocukken söylediğim bir şeyi yapmamı isteyemezsin.'' Oturduğu yerden kalkarak yatağıma doğru yaklaştı.

''Bana sevmeyi sen öğrettin Serina, bende sana beni sevmeyi öğreteceğim.'' Son söyledikleriyle zor tutuğum hıçkırığımı serbest bıraktım. Ağlamam gittikçe şiddetlenirken bana sarılan bir çift kolla dondum. Artık konuşmamın bir faydası yokmuş gibi hissediyordum. Ve celladımın kollarında bir kez daha yenilmiş hiçbir şey yapamadan öylece durup sadece kesik kesik ağlamaya devam ettim...