Daha iyi, daha aydınlık bir yere varılacağına inanılmadan nasıl olur da bu yol

Taksiye binip adresi söyledim.Gece yarısı olmuştu bile.Sokak lambalarının loş ışıkları yolu aydınlatıyor ve ağaçların gölgelerini araba camına yansıtıyordu.10 dakika sonra taksi apartmanın önünde durdu. Parayı şoföre uzatıp taksiden indim .Merdivenlerle kalkarak kendi katıma çıktım.Merdivenler sonunda bitti . Kendi kapımın önünde durdum. Çantamın fermuarını açtım ve içinden anahtarı bulmak için karıştırdım . O sırada ses duydum. Ses benim evimden geliyordu . Acaba hırsızmı girmiş diye düşündüm. Hemen aceleyle çantamı daha da karıştırdım ,sonunda anahtarı buldum . Anahtarı sesiz olmaya çalışarak kapı deliğine saldım ve kapının kilidini açtım . Kapını açtım ve kafamı içeri soktum. Evin ışıkları sönüktü ,bi tek sokak ışıkları eve aydınlık veriyordu .Hemen etrafa göz gezdirdim, oturma odasında haraket olmadığı kanaatine geldim ve içeri geçtim. Eğer hırsız ise onun elini kolunu sallayarak evimden çıkmasına izin vermezdim . Karanlıkta sopa gibi bir şey ararken kapı eşiğinde olan şemsiye göz hizama girdi . Hemen onu sessiz olmaya dikkat ederek aldım . İki elimle sıkıca kavrayıp mutfak tarafa doğru yürüdüm. Kalbim hızlı hızlı çarpıyordu. Karanlıkta sessiz ve düşmemeye dikkat ederek duvara yaslandım. Mutfağa doğru göz gezdirdim. Bir adam buzdolabının önünde duruyor ve içini karıştırıyordu . Hızla yerimden kıpırdayıp elindeki şemsiyeyi sıkı kavrayıp adama doğru yürüdüm. Şemsiyeyi tam kafasına geçirdim . Adamın acı dolu bağırış sesi evde yankılanıyordu adeta. Ve adam acı eşliğinde yere yığıldı. Yarıbaygın halde konuştu
"Lütfen yardım edin" sesi çok zayıf ve çatallı çıkıyordu. Konuşması bittiğinde bayılmıştı .