Alacalılar

Rengarenk sıra evlerin neşeli sakinleri..

Labirent yolların sevinçli sesleri...

Yılların dostluğunu halâ yeni gibi taşıyanlarla dolu...

Aşkı, arkadaşlığı , kardeşliği en içten hissettiren...

Alaca Mahallesi...

....

Mahallenin hem aşırı asabi hem de deli dolu kızı Karaca

Yüreği merhametli dili adaletli savcısı mahallenin abisi Göktuğ

...

Bir anda odasında kapı ile arasında sıkışmış bir vaziyette bulmuştum kendimi.

Ama ben dedim Nalan sultana gelmiyim güne bensiz git dedim. Bak gördün mü bulunduğum durumu.

"Kusura bakma Karaca. Sen artık benimsin" deyip dudaklarıma yapışmasıyla önce afallamış daha sonra onu güçlükle ittirmiştim.

"Ne yapıyorsun lan sen!" deyip tokadı yapıştırdım.

"Atınç'ın kuzeni ile aranda ne var" dedi dişlerinin arasından. Bu onu ilgilendirirmiydi? O benim abimdi değil mi? 'Manevi abi diyelim biz ona' dedi iç sesim. Manevi veya değil abiydi o bende onun kız kardeşi.

Öyleydi. Öyle öğrettiler.

O da öyle istedi.

"Yok bir şey aramda ne olabilir" dedim.

"Olamaz zaten. Yanına yanaşmıcak bir daha" diye bağırdı.