BİRLEŞMEYE MAHKUM YAPBOZ PARÇALARI

"Aşkın rengi kalmamıştı benim için. Artık siyah bile değildi o zamanlar. Ancak şimdi senin kafandaki bütün vals melodilerine kulak vermek istiyorum. O notalarla renklendirmek istiyorum hayatımı...yeniden. Aynı renkleri bulaştırmak istiyorum sana. Hayatımıza...Çok mu şey istiyorum senden?"

"Hayatım boyunca duyduğum en güzel istek bu..." dedim buğulu çıkan sesimle. Bu sefer üzüntüden değildi, mutluluktandı dolan gözlerim.

"O zaman kalbini bir ömür yuva yap bana. Tıpkı benim de yapacağım gibi..."

✨✨✨

Kimsesiz bir çocuğa ailesini bulacağının sözünü verirken o çocuğun ailesine dönüşeceğini nasıl bilebilirdi ki Afra?

Peki geçmişin bilinmezlikleriyle ilgili savaşmaktan yorgun düşen Cihangir nasıl olurdu da bütün tabularını yıkardı, bir çift elmas sayesinde?

Geçmişin nefesini hep boynunda duyumsayan Afra ve hayatı sınavlara tabi tutulan Cihangir.

Bir çocuğun umutsuzluğu, bir çocuğun umudu. Ailelerinin kararan hayatı ve karardıkları yerden aydınlığa çıkmak için çabalayan küçücük bedenler.

Birbiriyle birleşmek için saniye sayan parçalar...