ERVAH.

Senelerdir her gün gittiği o taşlı,sessiz,uçsuz bucaksız bir uçurumun kenarında başlamıştı her şey.
Uçurumdan düşenler sadece kağıtlar değil onların birleşen ruhları da olmuştu aynı zamanda.

O geceden sonra değişen çok şey olmuştu.

-"Uçurumun kenarında son kez zihnimde öldürmek istedim seni, rüzgâr gitmemem için sararken bedenimi ben kolların olmasını istedim."dedi genç kız.

-"Dünya'yı değil senin ellerini ellerimde istiyorum yakamoz, sen cennetim iken ben günah işlemeye utanırım."dedi genç adam.