Şiir gibisin, aşksın, özlemsin, kalbime ritim verensin, kavuşamamaksın, hasretinden çürütensin. Şiirdeki gözyaşım, dudaklarımdaki mutluluğun habercisisin. Sen rakı beyazı, kainatın vücut bulmuş hâlisin. Biliyor musun, senin gülümsemen ile dünyam durur, zihnimin içindeki bulutlar çöker, güneş yeniden doğar. Acıtsın acıtabildiği kadar, düşen bir yıldız olsun bu hayatta geri getirmek gözyaşları ile mümkün mü kendi canımıza işkenceler ile mümkün mü? Kurumuş bir ağacın meyve vermesini beklemek çok kötü bir durum.