Dışarıdaki yağmur zihnime çarparak yere düştüğünde usulca cevirdim başımı ona doğru. Bir elini bileğime diğer elini de belime atıp beni kendine yaklaştırdı ve kucağına oturtturdu. Başımı köprücüğüne yaslarken iki elini de belime sardı ben onun kucağında kaybolurken o yok olmamı istemediğini belli edercesine daha sıkı sarıldı bana. - "Meleğim."Dedi usulca nefesi saçlarıma çarparken. - "Sence melekler ağlar mı?" - "En çok melekler ağlar." - "Neden göremiyoruz peki?" - "Meleklerin gözyaşları onları terk ettiğinde yağmur olup yeryüzüne düşerler çünkü. Belki de bir meleğin gözyaşları ıslatıyordur şu an şehrimizi."All Rights Reserved
1 part