TETİKÇİ

Onu kaybettiğim gün ölümü dilemiştim. Bir insan nasıl böyle sevebilirdi? Onsuzlukta nasıl yaşayabilirim? Arslan sensiz yaşamayı öğrenemedim ben...

O benim hayata tutunma sebebim, gerçek aşkı buluşumdu. Keşke her şey öyle kolay olsaydı. Peşinden koştuğum gizli geçmiş beni günden güne bitiriyordu. Ben gerçeklerin ağırlığı altında kalıyordum.

**

"Nasıl düşman olacağım sana? Bana hep uzaktın ama ben gülüşüne kandım... Ne kadar aptal bir adamım değil mi?"

Gözlerim bir kez olsun ona dönmedi. Bakamadım. Kalbimin sızladığını hissettim.

"Kalpsiz bir kadını sevmen senin suçun değildi savcı."

Başını hafif eğdi.

"Kalpsiz değilsin, kalbini onda bırakmışsın sadece. İhtimallerimiz bile yokmuş..."

Yoktu. İhtimallerimiz kaybımızda saklıydı. İkimizde çok şey kaybetmiştik, geri dönülemez sonu şimdi yaşayacaktık belki de.