"O gece, neden öldürdün onu?" diye, sordum. Belki de söylemek istemiyordu. Zorlamanın anlamı yoktu.
Odadan çıkmak üzere arkamı dönmüştüm ki, kolumdan tutup beni kendine çekti. Sıcak nefesi kulağımı okşarken, onu bu kadar yakınımda hissetmeyi ne kadar sevdiğimi fark ettim. Bedenini bana yasladı ve kollarını vücuduma doladı. Sanki gitmemden korkuyor gibiydi.
"İnan bana, yapmak zorundaydım." dedi. Kollarımı beline doladım ve cevap verdim, "Sana inanıyorum. Mecbur olduğunu biliyordum zaten. Sadece senden duymak istedim." demiştim.
****
Hikayemin gerçek kurum ve kuruluşlarla ilgisi yoktur, tamamen hayal ürünüdür.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."