SUİKASTÇILAR
  • Reads 848
  • Votes 277
  • Parts 18
  • Reads 848
  • Votes 277
  • Parts 18
Ongoing, First published May 22, 2021
Suikastçılar... Onlar şuan ülkenin kaderi. Ülke savaşa sürüklenmiş, kaybediyorken, onlar buna bir son vermek için ortaya çıktılar. Çoğunun birbirinden haberi yok. Bazıları farklı şehirlerde, bazıları aynı şehirde ama hiç karşılaşmamış. Ama hepsinin amacı aynı. Halkı korumak. 20 yaşından büyük bütün erkekler savaş için cepheye gitmişti. Halk savunmasızdı. Yatarken "Ya ölürsem?" diye düşünmekten sıkılmışlardı. Herkes diken üstünde olmak zorundaydı. Onlar böyle bir zamanda çıktı işte. Insanlar tüm umutlarını kaybetmişken, onlara ışık tuttular. Halk yatağında rahat bir uyku uyuyabilsin diye askerlere karşı durdular. Asıl savaş için ise yapabilecekleri tek şey dua etmekti. Onlar halkı koruyordu. Onlar suikastçılardı. Bu da onların hikayesi işte. En büyük hayali savaşçı olmak olan Ada ve en yakın arkadaşı İlayda'nın. Peki böyle kötü bir zamanda, üzüntü, umutsuzluk, özlem, mutluluk, ölümler ve belki de aşka karşı dik durabilecekler miydi?

! Şimdiden herkesi uyarıyorum. Ana karakterler dışında kimseye bağlanmayın. Aklıma eser istediğim kişiyi öldürürüm sonra siz üzülürsünüz. !
Başlangıç Tarihi: 11.02.2021
! KÜFÜR VE ARGO İÇEREBİLİR. !
Tüm hakları saklıdır. İzinsiz çalınma, kopyalanma, alıntı veya çoğaltılma durumlarında resmi işlem
başlatılacaktır.
All Rights Reserved
Sign up to add SUİKASTÇILAR to your library and receive updates
or
#33ilayda
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
KOF cover
𝐀𝐘𝐍𝐈 𝐑Ü𝐓𝐁𝐄  cover
HUDUT cover
Anka//küllerinden doğan (asker ve gerçek aile kurgusu) cover
Alçin Sönmez  cover
KURŞUNİ(mafya)  cover
ERTUNGA cover
Mesaj | Texting +18 cover
Alya Asil  (GERÇEK AİLEM) cover
ATEŞPARE (+18) cover

KOF

20 parts Ongoing

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.