GÖLGELERİN ARASINDA

"Gölgeler seni gizleyebilir ama gerçekleri gizleyemez."

"Kaç!" dedi gölgelerin arasındaki ses. "Kurtulabilirsen kendinden, kaç!" Koştum, nefesim tükenene kadar koştum. Ayağım takılıp düşene kadar farketmedim bile durduğumu. Kafamı gökyüzüne çevirdim. Ay gökyüzündeki yerini almış, uçsuz bucaksız ormanı tepeden izliyordu. "Geçmişten de böyle koşarak kaçabilecek misin?" Düştüğüm yerden kalkamadım. Ayaklarımı toprakta sürüye sürüye uzaklaşmaya çalıştım. "Gerçeklerden sıyrılabilecek misin?"

Gerçekler.

"Ellerindeki kanı bile temizleme zahmetine girmiyor musun artık?" Dehşetle ellerime baktım. Ellerim, yüzüm, kıyafetim, her yerim kan içindeydi. "Geceye sığınıyorsun değil mi?" diye sordu. Yaklaşıyordu. "Gece her şeyi unutturur sanıyorsun, değil mi?" "Sus!" diye bağırdım ellerimi kulaklarıma kapatarak. "Duymak istemiyorum, sus!" Artık ne ayağa kalkmaya ne de koşmaya dermanım kalmıştı.

"Gece her şeyi gizler, her şeyi unutturur ve hatırlatır insana." Kahkahalarla güldü. "Hatırlayacaksın Alyssa ve bir daha asla unutamayacaksın!"

-GA