"PINALAYA MUNA KAHIT SOBRANG MAHAL MO PA"

Sa pag-ibig ang hirap bumitaw
Sa pag-ibig ang hirap umayaw
Lalo na't kung laman ng puso mo'y palaging "ikaw"
Kung "ikaw" lang ang palaging sinisigaw
Ang hirap magdesisyon
Ang hirap na puputulin na ang kumikasyon
Sapagkat tapos na ang relasyon
Mga ala-ala'y kailangan ng ibaon
Ang hirap pakawalan
Ang hirap kapag iba na kanyang kasiyahan
Hindi na ikaw yung pinapangakuan
Hindi na rin ikaw yung pakakasalan
Ayoko sana na ika'y iwanan
Ayoko sana na ika'y ipagtulakan
Ayoko sana na ika'y pakawalan
Pero ito'y ating kailangan
Alam ko, napapagod ka na
Alam ko, nakakasawa na
Pero pasensya
Hindi na yata ako ang sa iyo'y magpapasaya
Ika'y pinapalaya muna
Kahit subrang mahal pa kita
Kahit alam kong masakit
Wag mo sanang isip na ika'y ipagpapalit
Mahal pa kita
Pangako, 'di ko kakalimutan ang ating ala-ala
Kasabay neto ang pagluha ng mata
Kasabay rin neto ang paghiyaw ng puso ko para sayo sinta
Ang sakit lang bitawan ng taong minahal mo
Ang sakit lang iwasan ng taong nagpasaya sayo
Yung taong minahal mo pa nung mayroon pang kayo
Pasensya, sumuko ako
Wag mo sana akong kakalimutan
Wag mo naman sana akong lalayuan
Mahal pa nga kita
Kahit ika'y pinalaya ko na.