- თავს ნუ მაჩვენებ! ნუ იქცევი ისე თითქოს გადარდებ! აქ რატომ მომიყვანე საერთოდ? მთელი არსებით გეზიზღები! ეს ორივემ კარგად ვიცით! - ვყვიროდი, რადგან საკმარისი ავიტანე ამ ხნის მანძილზე.
- მეზიზღები! ვერ გიტან! ყველაფერი, როგორც იქცევი, დადიხარ, საუბრობ! სუნთქავ!
გაბრაზებული კარებთა ნ მივედი, მაგრამ გაღების საშუალება არ მომცა. წინ გადამეღობა.
შევხედე.მიკვირდა, მისი საქციელი მთელი ამ დროის განმავლობაში. თვალებში მხოლოდ სიბრაზე და სიძულვილი უელავდა.
იმდენად მომიახლოვდა, რომ მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი კისერთან.
ნელ-ნელა ჩემი სახე მისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე ხარბად დამაცხრა.