KÜL

Islak kirpikler yüzüne vuran gün ışığı eşliğinde aralandı. Dudakları yavaşça büzüldü, hafif bir nefes avucundaki külleri dağıttı. Küller uçtu, yumuşak esen rüzgâra karıştı. Küller şehrin etrafında uçuştu, tüm şehri griye boyadı ve küçük bir kızın bedenine savruldu. Rüzgâr hırçınlaştı. Şehrin öbür ucundan bir çığlık duyuldu, bir ruhun can çekişi. Kahverengi irisler kanla doldu, bedenler değişti, ruhlar birbirine dolandı. Zincirler koptu, ruhlar öldü. Bir kız yaşamayı başardı. O kız artık 22 yaşında, kandan silahını kuşanmış, ruhuna siyah perdeler örtmüş, yaralarını saklamış. Bir ses can çekişir gibi fısıldadı "Gözlerini aç, ruhun acıyor." Bakışlar değişti, yaralar sarıldı ama iyileşmedi "Gözlerimi açmayacağım, ruhum artık acıya alıştı."

***

"K."

"Bir anı intihar etti ve bir başkası yaşamaya hakkı olduğunu düşündü."

"Acımı acıyla kapatmaya çalıştım, gözyaşlarımı kanla saklamaya çalıştım."

***

Yayınlanma Tarihi: 29/05/2021

Tüm hakları saklıdır. ÇALINTI ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.