ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ, Ένα μικρό διήγημα

Ένα ακόμη βράδυ στην Χαλκιδική. Ένα βράδυ μαγευτικό, από εκείνα που σου χαράσσονται στη μνήμη. Βλέπετε, δεν ήθελα πολλά για να είμαι ευτυχισμένος. Μονάχα να κάθομαι σ' εκείνο το μπαλκόνι, πλάι στον πολυαγαπημένο μου παππού, και μαζί να χαζεύουμε τη θέα. Όπως τότε...
Κι όμως, τι κι αν όλα έμοιαζαν σαγηνευτικά - ένα τέλειο περιβάλλον - εκείνο το συναίσθημα δεν έλεγε να φύγει από μέσα μου. Το θυμάμαι καλά, σαν όλα να συνέβησαν χτες βράδυ: Μια παράταιρη μελαγχολία, σαν μαχαιριά στο στήθος.
Και τότε, εντελώς στα ξαφνικά, οι αναμνήσεις ήρθαν και με τσάκωσαν. Μου στήσανε παγίδα. Στο μυαλό μου εμφανίστηκαν ονόματα και πρόσωπα - πρόσωπα απ' τα παλιά, πρόσωπα ανθρώπων που κάποτε σημαίνανε τα πάντα για εμένα, μα στην πορεία χάθηκαν. Το τι απέγιναν, θα το δείτε από μόνοι σας...
Ναι, λοιπόν, ήταν ένα βράδυ μοναδικό σαν οπτασία.
Ήταν ένα βράδυ καταραμένο.
Ήτανε το βράδυ που η ίδια η ζωή, ήρθε και μου τα πήρε όλα.

Ένα μικρό διήγημα, 12 περίπου σελίδων, για το πως τα φέρνει η ζωή...η κοινώς γνωστή, κι ως η πιο αδίστακτη πουτάνα.