Minik yüreğime düşüp içimi yakandın sen...Kalbim alev alev yanarken aşkımı söndüren! Biliyordum seni sevmenin ne kadar zor olduğunu"Olsun Aşk'ım için yaparım' dedim. Aşk'a inat Aşk'ı yaşadım,yanıldım... Aşk yalanlara inanıp, hayallere tutunmak değil miydi zaten? Senin fırtınanda etrafa savrulan yapraktım ben; yeşile küsüp kahverengiye göç eden... Kahverengi demişken; Aşkımın rengi oldu senin gözlerin.Umudum;Umut'um... Keşke adınla umut olmasaydın hayatıma.Çünkü umudunu kesmek hayattaki en zor ölümdü benim için; Senden ayrılmak... Öldüm,Aşkınla yeniden dirildim. Benim yaprakları etrafa saçmaya gücü yeten,ılık rüzgarım ;onun kalbimi paramparça eden fırtınasını durduramamıştı.Aşka yenilmek en güzel zaferdi benim için... Şimdi nasıl mıyım? Beni hayata döndüren güzel insanın yanındayım,Aşk'ımı yaşıyorum... Merak etmesen de söyleyeceğim ; Ne yaparsam yapayım olmuyor eskisi gibi...Güldürmüyor,ağlatmıyor kimse senin gibi... ♥♥♥ (Daha yayımlamadığım finalden bir kesit.Ada'nın son sözleri...)