Kanina lang nasalubong ko ang litrato mo sa net. Nakangiti, mayroong sinasabi ang iyong mga mata na kahit kailan ay hindi ko nakita nang makapag-usap tayo sa parking lot ng Ateneo. Dun sa bench na nakasandal sa malaking puting pader ng kung anong building. Makulimlim ang langit noon. Tanghaling tapat pero hindi dumudungaw ang araw. Baka nagsawa na rin sa ating dalawa, nainip dahil inabot na tayo ng isa't kalahating taon ay hindi pa rin tayo sigurado kung gusto natin ang isa't isa. Isang malaking kulay abong ulap ang pumayong sa atin, parang naghihintay ng signo kung kelan niya ibubuhos ang kanyang humahagulgol na ulan. Kahit na tayong dalawa lang sa lugar na iyon, mayroon pa ring malaking patlang sa pagkakaupo natin, nagtataka na rin ang mga kuliglig kung bakit tayo ganun. Matagal na pala iyon. Mas maganda ka ngayon kumpara nung nakaraang dalawang taon, noong huli tayong magkita sa Ateneo. Kung hindi kasi tayo nag-usap noon malamang hindi kita ngayon hinahagilap sa net.