YALANCI

Birkaç hafta önce taşınan yan komşum, büyüleyici olduğu kadar tehlikeyliydi çünkü o ev hapsindeydi.

...

Yeşil gözlerinin içinde boğulduğumu hissettim. Bazen ormana dönüşen gözleri oksijen oluyor, zehre bürününce can yakıyor, bazen ise suyu kirli denize dönüşüp pişman olup iç çekmeye sebep oluyordu. Birden bire "Birbirimize artık yalan söylemeyelim." dedim. Afalladı ama gülüşünü yüzünden eksik etmedi.

"Daha önce sözümü tutmadım evet, ama sana hiç yalan söylemedim."

Tebessüm ederek "Biliyorum." dedim. "Yalnızca bu andan itibaren birbirimize yalan söylemeyelim."

Serçe parmağımı ona uzattığımda gülerek "Yok artık." dedi. Yapacak bir şey yok, der gibi ona baktığımda o da serçe parmağını uzatıp parmağımı tuttu ve ikimiz aynı anda "Söz." dedik.

Fakat geri çekildiğinde huzursuz gibiydi. "Bir şey mi oldu?"

Başını yavaşça iki yana salladı. "Hayır. Yalnızca," Gözlerimin içine pişman olmuş gibi baktı. "eğer birgün sana yalan söylersem beni affetme ama eğer bir yanlış yaparsam, affetmen zaman alsa bile benden nefret etme."