LÂYEZÂL (Askıda)
  • مقروء 23,816
  • صوت 776
  • أجزاء 15
  • مقروء 23,816
  • صوت 776
  • أجزاء 15
مستمرة، تم نشرها في يونـ 04, 2021
"O herifle yan yana gelmeyeceksin" gözyaşlarım benden habersiz usulca tekrar yanağımdan süzüldü.

"Yeter artık karışma bana Kağan abi" çatallaşmış sesimle konuşuyor olmam pek umrumda değildi. 

"O herif için mi böyle ağlıyorsun ?" şefkatle sorduğu bu soru beni paramparça etmişti. 

"Abimin en yakın arkadaşı olman bana karışıyor olma yetkisini vermez sana. Sen kimsin ki" bu dediğime gülmüştü.

"Kimsin sen !" hırsla koluna vurdum. "Cevap ver Kağan abi" birden arabayı sağa çekti.

"Bana her abi dediğinde içimden bir şeyler kopuyor.." fısıltısıyla kaşlarımı çattım. Ne dediğini anlayamamıştım.

"Belki de senin uğrayacağın son durak bile değilim ama senin için her zaman orada olacağım.." dedi tekrar fısıltıyla..

 "İçimde sana karşı açılan davada kendimi savunamadım.." gözyaşlarım usulca yanağımdan düştü..
جميع الحقوق محفوظة
قم بالتسجيل كي تُضيف LÂYEZÂL (Askıda) إلى مكتبتك وتتلقى التحديثات
or
#9başak
إرشادات المحتوى
قد تعجبك أيضاً
ALTIN KADEH بقلم neseligezgin
37 جزء undefined أجزاء مستمرة
Gerçek ailem kurgusu!!! Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar. Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak? Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi. 🤍 "Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi? "Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı. "Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!" 🤍 "Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım." "Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı? "Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim." "Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?" "Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."